Λεβίτοφ, Αλεξάντρ Ιβάνοβιτς

(Aleksandr Ivanovich Levitov, Ντόμπρογιε, Ταμπόφ 1835 – Μόσχα 1877). Ρώσος συγγραφέας. Έναν χρόνο μετά την εισαγωγή του για σπουδές στην Ιατροχειρουργική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης συνελήφθη (1856) και εξορίστηκε στον Βορρά για τη συμμετοχή του σε φοιτητικό όμιλο. Το πρώτο έργο του με τίτλο Σκηνές από πανηγύρι αναφερόταν στις δύσκολες συνθήκες της λαϊκής ζωής και δημοσιεύτηκε το 1861 στο περιοδικό Εποχή. Το 1866, σε συνεργασία με τον Μ. Βορόνοφ, δημοσίευσε τη συλλογή Μοσχοβίτικες τρώγλες και φτωχομαχαλάδες και το 1874 τη συλλογή Η δυστυχία των χωριών των δρόμων και των πόλεων, στην οποία πραγματεύεται τους οικισμούς μετά τη μεταρρύθμιση: την πίστη των κουλάκων, την υποταγή των χωρικών και την αποσύνθεση της κοινότητας, υπό την πίεση του κεφαλαίου, τη ζωή των βιοπαλαιστών της πόλης και των ανθρώπων του υποκόσμου, και τέλος, την τραγική μοίρα των διανοουμένων που δεν προέρχονταν από την τάξη των ευγενών. Στα έργα του, ο Λ. συχνά κατέφευγε στα μέσα της κοινωνικής σάτιρας, στο γκροτέσκο. Πέθανε πάμφτωχος από φυματίωση.